Wydawca treści
Historia Nadleśnictwa Leżajsk
Nadleśnictwo Leżajsk z obrębami Dąbrówki, Kuryłówka i Leżajsk wg obecnych granic i aktualnego stanu posiadania na dzień 01.10.2014r. - przeorganizowane zostało w 1977 r. z poprzednio istniejących Nadleśnictw : Dąbrówki, Leżajsk i częściowo Rudka.
Wyżej wymienione Nadleśnictwo zostało utworzone w 1944 roku po upaństwowieniu na mocy dekretu PKWN z dnia 12.XII.1944 r. Lasów większych własności prywatnych.
Ówczesne Nadleśnictwo Dąbrówki powstało z :
- Lasów Ordynacji Potockich | - 3408 ha ( 4 rewiry) |
- Lasów Ordynacji Lubomirskich | - 1574 ha |
- Majątku leśnego Jagiełła | - 619 ha |
- Lasów pożydowskich (Brzóza Stadnicka) | - 59 ha |
- Majątku Kostkiewiczów | - 504 ha |
Razem: | 6164 ha |
Ówczesne Nadleśnictwo Leżajsk powstało z :
- Lasów Ordynacji Potockich | - 5574 ha ( 5 rewirów ) |
- Lasów Ordynacji Lubomirskich | - 492 ha |
- Majątku Nowińskiego | - 397 ha |
- Lasu Klasztornego | - 311 ha |
- Ispa ( lasy pożydowskie) | - 20 ha |
Razem: | 6794 ha |
Organizacyjna Lasów Państwowych wzorowana była na przedwojennym modelu organizacyjnym – Dekret z września 1936 r o Państwowym Gospodarstwie Leśnym
Przejmowane las był zdewastowane przez działania wojenne oraz liczne kradzieże/zapis w protokole przejęcia lasów/.
W latach 1950 - 1958 Nadleśnictwo Dąbrówki i Leżajsk działały samodzielnie i wchodziły w skład Rejonu Lasów Państwowych w Łańcucie.
W 1959 r. zlikwidowano Rejony i Nadleśnictwa podlegały bezpośrednio pod Okręgowy Zarząd Lasów Państwowych.
W 1972 r. Zarządzeniem Naczelnego Dyrektora Lasów Państwowych na skutek zmian organizacyjnych powołano Nadleśnictwo Dąbrówki w skład którego włączono byłe Nadleśnictwo Leżajsk.
Z dniem 1.01.1974 r. zmieniono nazwę Nadleśnictwa Dąbrówki na Nadleśnictwo Leżajsk w związku z przeniesieniem siedziby Nadleśnictwa do Leżajska.
Z dniem 1.01.1978 r. nastąpiło przyłączenie części Nadleśnictwa Sieniawa :
- L-ctwo Brzyska Wola | - 1063 ha |
- L-ctwo Jastrzębiec | - 637 ha |
- L-ctwo Kulno | - 936 ha |
- L-ctwo Kot ( część ) | - 1043 ha |
a do Nadleśnictwa Sieniawa przekazano Leśnictwo Białobrzeżki - 889 ha.
Nadleśnictwem Dąbrówki zarządzali Nadleśniczowie :
( wg relacji )
1946 – 1949 | - Stanisław Jedliński |
1949 – 1959 | - Stanisław Drygaś |
1959 – 1974 | - Wojciech Heleniak |
Nadleśnictwem Leżajsk zarządzali Nadleśniczowie :
( wg relacji )
1946 – 1947 | - Kazimierz Posternak |
1947 – 1949 | - Michał Gottwald |
1949 – 1952 | - Jan Ruszak |
1952 – 1972 | - Rajnhold Porada |
1974 – 1981 | - Wojciech Heleniak |
1981 – 2013 | - Tadeusz Pytko |
Powojenna gospodarka leśna prowadzona w oparciu o 10-cio letnie Plany urządzenia lasu już od 1945r., było to prowizoryczne urządzanie lasu.
Przejęte lasy w 1944r. w 69% stanowiły dobra Potockich i 21% dobra Lubomirskich.
Pierwsze wzmianki o uporządkowanej-planowej gospodarki leśnej sięga roku 1851 - podzielono lasy na Rewiry i zatrudniono „oficjalistów" posiadających fachową wiedzę/leśniczych, gajowych, strażników/, którzy byli jednolicie umundorowani.
W 1856 r została wydana przez Ordynata „Instrukcja dla Wydziału Lasowego w dobrach łańcuckich i leżajskich" –regulująca zasady gospodarki oraz strukturę organizacyjną.
Należy jeszcze wspomnieć o wybitnej postaci Wiesława Krawczyńskiego – leśnika i myśliwego, wykładowca uniwersytetów i wyższych uczelni/Poznań, Lwów i Kraków/ autora polskiego podręcznika „Łowiectwo"(1924r.) który od ukończenia szkoły pracował zawodowa w lasach ordynackich, a w latach 1923-1939 był dyrektorem lasów ordynackich.
Wiesław Krawczyński – jest autorem słów jak i muzyki powstałego w latach 30-tych „Hymnu Leśników"
Najnowsze aktualności
Kornik ostrozębny
Kornik ostrozębny
Kornik ostrozębny dotarł do Nadleśnictwa Leżajsk!
Od początku roku 2017 w drzewostanach sosnowych Nadleśnictwa Leżajsk obserwuje się zagrożenie od strony kornika ostrozębnego. Zagrożenie drzewostanów Nadleśnictwa Leżajsk jest prawdopodobnie skorelowane z okresem ekstremalnych warunków pogodowych (susza w 2015 i 2016 roku oraz obniżenie poziomu wód gruntowych). Osłabione tymi czynnikami drzewa są doskonałym obiektem dla szkodnika.
Kornik ostrozębny Ips acuminatus (Gyll) – to bardzo groźny szkodnik wtórny sosny. Zasiedla starsze drzewostany, głównie wyższe partie koron, żerując pod cienką korowiną. Pierwszymi objawami występowania kornika są szarzejące, a następnie rudziejące igliwie, oraz spękana i odstająca kora z otworami wylotowymi. Z uwagi na to, że kornik ten zasiedla na pozór zdrowe drzewa, sprawia trudność z wczesnym rozpoznaniem (nie wysypuje trocinek na zewnątrz, tylko ubija je w chodnikach), przez co staje się jednym z groźniejszych szkodników wtórnych sosny. Dodatkowo kornik ten jest wektorem sinizny.
Skuteczne zapobieganie i ochrona przed kornikiem ostrozębnym polega na bieżącym wyszukiwaniu i usuwaniu drzew zasiedlonych przez cały rok, w szczególności w okresie letnio-jesiennym, paleniu lub zrębkowaniu wierzchołków i gałęzi. Drzewa wyznacza się na podstawie wyglądu (igliwie szarzeje, później rudzieje).
W dniu 24 lipca 2017 roku na terenie Leśnictwa Jelna odbyły się pierwsze próby walki z kornikiem ostrozębnym, gdzie przeprowadzono zabieg zrębkowania gałęzi pochodzących
z koron zasiedlonych przez kornika sosen.